Elk jaar rond Hemelvaart en Pinksteren organiseert Campina de Boerderijdagen. Ondanks dat wij hier niet aan mee doen, een goed initiatief. De insteek van deze dagen is hetzelfde als ons doel met De wei op: geïnteresseerden de mogelijkheid bieden het boerenbedrijf te ontdekken. Door middel van spellen, proeverijen en rondleidingen, krijgen steeds meer mensen een idee wat er speelt op een boerderij.
De Boerderijdagen worden gepromoot op Facebook. En op Facebook neemt niemand een blad voor de mond. De reacties op deze Boerderijdagen zijn schokkend. Dit klinkt overdreven, maar niets is minder waar. ‘Boeren zien koeien enkel als economisch product’, ‘Boeren mishandelen de dieren, moeder en kalf worden meteen gescheiden’, ‘Koemelk is niet bedoeld voor mensen’, ‘Op andere dagen gaat het er heel anders aan toe’ ... Zo zijn er honderden reacties die steek in het hart van iedere boer zijn. Vaak gaan deze reacties gepaard met afbeeldingen, meestal cartoons, die een vertekend beeld van het melkveebedrijf en het doel daarvan geven. Er zijn mensen die een dagtaak hebben aan het ‘ontpromoten’ en zwart maken van melk, het melkveebedrijf en het boerenleven in het algemeen. Iedere boer is in hun ogen slecht, een dierenbeul en een zakenman.
De vraag is dan: hoe vaak zijn deze mensen op een boerderij geweest? Hebben ze ooit een goed gesprek met een boer gevoerd? Hebben ze überhaupt besef hoe de sector werkt?
Al deze mensen zou ik graag eens uitnodigen, voor een goed gesprek aan de keukentafel, dé plek waar dit op de meeste boerenbedrijven gebeurt. Ik ben oprecht geïnteresseerd in hun standpunten, meningen en onderbouwingen. Wat hen beweegt om zo fel in te gaan tegen deze sector. Wordt de wereld dan echt beter als we allemaal veganisten worden, en worden we er ook gezonder van? Begrijp me niet verkeerd, ik respecteer die levensstijl zoals iedere andere manier van leven. Maar zijn mensen die niet veganistisch leven per definitie ongezonder? Ik eet mijn hele leven al vlees, heb graag eieren (van boerderijkippen) en mijn leven zou voorbij zijn als ik geen kaas meer zou eten. Ik kan me niet herinneren wanneer ik de laatste keer ziek ben geweest, op een jaarlijkse verkoudheid na dan. Verder ben ik benieuwd naar hoe zij de wereld zonder melkbedrijven, akkerbouwers en andere boeren voor zich zien. Wellicht kunnen we veel van elkaar leren, maar bovenal hoop ik tijdens dit keukentafelgesprek dat we elkaar leren respecteren. Als er serieuze interesse is, stel ik ons bedrijf ter beschikking voor deze gesprekken. Activisten mogen dan gewoon onze stal binnen, zelfs onaangekondigd. Ik nodig ze zelfs uit om een nachtje in de ligboxen door te brengen, er zijn namelijk bepaalde activistengroepen die dit op prijs stellen zoals ik begrepen heb.
Tijdens het schrijven van dit blog voel ik een bepaalde woede en verdriet. Steeds weer meen ik me te moeten verdedigen tegen deze reacties op het wereld wijde web, terwijl ik wel beter weet. Hoe zwart bepaalde mensen melk ook willen maken, ze blijft voor mij altijd wit!
Reactie plaatsen
Reacties